Yazar: Sinem ÖZCAN

Haftalardır, beklediğimiz velayet davası çok şükür bu bölüm sonuçlandı. Dava aslında Deniz, o salona girmeden de karara ulaşmıştı bence ama Deniz’in şov yapması gerektiği için onun “bilen adam” tavrıyla hâkime “Bulut, Nazlı ve Ferit’te kalmalı.” önerisiyle bir rahat nefes aldık çok şükür.

Nazlı ve Ferit evliliği baştan beri Bulut’un ait olduğu yere getirilmesi için planlanmıştı ancak ne olursa olsun Bulut’un kalıcı olarak o evde yaşaması dengeleri değiştirecek ve yeni bir düzen oluşturacaktı. Ben, sanırım fazla iyimser davranmışım, bu bölüm o evdeki değişiklikleri, Nazlı ve Ferit’in bu düzene ayak uydururken aralarındaki çekimle nasıl mücadele ettiklerini filan görürüz diyordum, olmadı.

Asuman, Deniz, Demet ve Hakan ağırlıklı bir bölüm izledik. 240 dakikalık sürenin tamamının iki kişi arasında olup bitenlerle doldurulmasını bekleyecek kadar acemi bir dizi izleyicisi değilim, onu da geçtim yan hikâyeler olmadan ana çatışmanın ilerlemeyeceğinin de pekâlâ farkındayım. Benim itirazım bambaşka bir noktadan: Saydığım dört isim de dizide ana kahramanın engelleyicileri… Alışıldık tabirle dizinin kötüleri… Dördü birden terazinin bir kefesine konunca benim bünyeme ağır geldi, doğrusunu isterseniz. Bu bölüm Demet ve Hakan arasında yaşananlar çok ama çok gerekliydi kabul ediyorum, oraya ağırlık verilirken bir zahmet şu an öyküde hiçbir sağlam fonksiyonları olmayan Asuman’la Deniz’i azıcık geri çekseydik.

Deniz, izleyicide tahammül kotasını fena hâlde doldurmuş durumda. Şu an için öyküde Ferit’i “hayatları kontrol etmekle suçlamak” dışında bir rolü yok. O konuda söyleyeceği her şeyi defalarca ama defalarca söyledi, her kelimesini daha o ağzını açmadan biz biliyoruz. Sürekli kendisini yineletmek yerine biraz saha dışına mı alsak, artık? Keza Asuman için de bu söylediklerim aynen geçerli. Hakikaten bir süreliğine İsviçre’ye yollasınız da bilim adamları her ikisini de bir didik didik incelese mi?

Şimdi gelen itirazları duyar gibiyim: “Ana çatışma çözüldü; Bulut, dayısının yanında; Nazlı ve Ferit de evli ve henüz açığa dökmeseler de âşıklar birbirlerine. Öyküyü başka bir kanala akıtmak zorundayız.” Elbette! Hiç itirazım yok. İşte, tam da bu yüzden Hakan ve Demet doğru bir açılım diye düşünüyorum. Demet’in şu ana kadar keyfini sürdüğü kocasının gücü, ona silah olarak doğrulduğunda neler yapabileceği önemli, Hakan’ın içindeki psikopatın artık gün yüzüne çıkmış olması da çok önemli, Ferit’in Hakan’ın oyunlarını bozması da çok çok önemli. Benim söylemeye çalıştığım bu çatışmada Deniz itici güç olamayacaksa (ki şu an öyle görülüyor) biraz ötede durmalı.

Bir diğer düğüm de Nazlı’nın borçları karşılığında tefeciden para almaya kalkışmasıyla atıldı. O iş de çok su götürür. İlerleyen dönemlerde olayın Hakan’a bağlanmasını bile bekleyebilirim. Yalnız itirazım olayın başlangıcına: Nazlı, gurur meselesi yapıp parayı Ferit’ten istemeye yanaşmaz, onu anlıyorum da Ferit Aslan gibi bir iş adamı, yüzde elli ortağı olduğu bir işletmenin mali durumunu nasıl olur da incelemez? O çapta bir restoranın muhasebecisi, bilmem nesi yok mudur ki Nazlı bakkal defteriyle hesap tutup borcu harcı denkleştirmeye çalışıyor? Dekorasyon için bile iç mimar teklifleri olan Ferit Aslan bu kadar hayati bir noktayı nasıl atlıyor?

Tüm olayların odağında epeydir ihmal edilen asıl özne Bulut, elbette. Bir süre de olsa Hakan ve Demet’le yaşayan çocuğun hem duygusal hem de davranışsal olarak bu durumdan etkilenmemesi mümkün değil. Onun iyiliğini düşündüğünü iddia eden amcası Deniz, Bulut’u Ferit’in almasını sağlayarak vicdan borcunu yerine getirdi ve çocuğu kapsama alanından çıkardı. Her ne kadar Ferit’i herkesin hayatını kontrol etmekle suçlasa da Bulut’la ilgili herhangi bir sorumluluk almaya da hiç niyeti yok. Öte yandan Nazlı ve Ferit; mantıklı, iyi niyetli ve sağduyulu olsalar da ebeveyn olarak deneyimli değiller. Bu da zaman zaman onları açmazlara düşürecek, elbette. Hakan’ın öğüdüne uyup arkadaşını döven Bulut, ilk sınavlarıydı. Durumu, Demet ve Hakan’dan iyi idare ettiklerini söylemek gerek ama ben, Ferit’çim keşke “ceza” dan önce “ikna”yı deneseydin demek istiyorum yine de.

Ferit, Bulut’u alarak Hakan’a ilk golünü attı ama asıl önemli nokta Zeynep ve Demir’in ölümlerinden onun sorumlu olduğunu kanıtlayabilmek. Deniz, Engin ve Tahir’le bir sonuca varması bana kalırsa çok zor. Hırsızı abajurla saf dışı bırakmaya çabalayan Engin’le, peşindeki arabayı fark etmekten aciz Tahir’le gizli saklı iş mi yapılır Ferit’çim, bak gitti öldürttü kendini işte, sen sağ, ben selamet! En iyisi mi sen İkbal Hanım’ı al yanına, kendi başına düş bu işin peşine. Gerçi gelinen noktaya bakılırsa olay Demet’te düğümlenecek gibi ama söz konusu Demet olunca erdemli bir tavır beklemediğimden bu iş uzar gider düşüncesindeyim.

Her şeye rağmen Bulut, Nazlı ve Ferit çok güzel bir aile görüntüsü oluşturuyor, ne yalan söyleyeyim. Bulut’un varlığı anlaşmalı evliliği gerçeğe giderek daha çok yaklaştırıyor ama en güzellerinden biri “Happy Jack” eşliğindeki sahnelerdi. Nazlı’nın da Ferit’in de kendileriyle kaldıkları ender anlarda zihinlerinin birbirleriyle olması çok hoş verilmişti. Ferit, koşulları kendi lehine çevirip içinden geldiği gibi davranmayı seçen taraf. Bu defa da Bulut’un varlığını Nazlı’ya içinden geldiği gibi davranmak için araç olarak kullanmayı bildi.

Mutfakta el ele oturdukları sahnede hem duyguya hem çekime bir ayrı bayıldım. Görünenin ardındakini merak eden Ferit Aslan için “su gibi, dupduru” Nazlı, kesinlikle çok iyi geliyor ve Nazlı’nın “ben kusursuz değilim ama gerçeğim” saptamasını da çok doğru buldum. Evet, Nazlı hakikaten “gerçek”… Olduğu gibi, görünür ve net… Etrafındaki yapmacıklıktan, oyun ve düzenlerden kaçıp kendi kulesinde yaşayan Ferit Aslan’ı o kuleden çekip çıkarabilecek tek kadın. Bulut’a iyi geldiği gibi Ferit’e de iyi geldiği kesin Nazlı’nın. Belki de ondan, ellerini çekip uzaklaşmasına izin veremeyişi…

Can Yaman oyunculuğu açısından da bu hafta en sevdiklerimden biri, bu sahne oldu. Sesinin yumuşaklığı, gülümseyişi hele, hele, hele Nazlı’nın gerçekten de içini okumaya çalışırcasına bakışları çok iyi bütünledi atmosferi. Dış dünyaya çizdiği o sert ve soğuk adam imajını bu kez mutfak kapısının dışında bırakmış; duygusal ve bütünüyle içten bir Ferit vardı, karşımızda. Özellikle bakışları kusursuzdu. Derin ama bir o kadar yumuşacık bir ifade yüklüydü. O an, Ferit’in Nazlı’ya aşkı, bakışlarıyla hepimize geçti.

Benim için bu haftanın en başarılı Can Yaman performansı yine Deniz’le olan sondaki sahneydi. Deniz’in temcit pilavı gibi aynı konuyu ısıtıp ısıtıp önüne getirmesinden fena hâlde sıkılmış ama yine de sabırlı bir Ferit vardı başta. Giderek çileden çıktı ve dayanamayıp oturduğu yerden kalktı, sesi yükseldi ve ilk kez Deniz’e “Bizi artık rahat bırak!” diye bağırdığı noktada bir anlık duraksaması ve mutfağa bakışı vardı. Sesinin içeriden duyulacağı endişesi taşıyordu ve bu minicik detay, kontrolcü Ferit’i bütünüyle yansıttı. O sahnenin finalindeki bakışına ise tek kelimeyle vuruldum. Eğer bakışla adam ölseydi, Deniz’i ikindiyi müteakip kaldırıyorduk. O an bana geçen duygu: “Eğer bir kez daha Deniz aynı konuyu açarsa, Ferit artık köprüleri yakacak” oldu. Ferit’in kaç bölümdür Deniz’le bu tarz sahnelerini izliyoruz ve hep söylediğim gibi Can, her seferinde bakışın, tepkinin ve sesin bir tık şiddetini artırıyor. Bu kez bakışa öyle bir öfke bindirdi ki bir sonrakinden korkar oldum.

Sıklıkla yinelediğim bir şey vardır Can Yaman oyunculuğu için, sahnelerini çok ya da az olması önemli değil. İyi işleyebileceği, duyguya rahat girebileceği iki satırlık bir yer de olsa onu pas geçmez, Can. Bir minik vurguyla, anlık bir hareketle ya da bu defaki gibi harika bakışlarla alıp derinleştirir. En önemlisi de “Geçen sefer iyi olmuştu, bu defa da onu yapıvereyim!” kolaycılığına hiç kaçmaz. Bir öncekine bir fark getirmek için uğraşır, aynı duygu bile olsa bir seviye yukarı taşımaya çabalar.

Ben onun yaptığı işi böylesine ciddiye alışını, titizliğini ve çabasını çok seviyorum. Yüreğine, aklına ve emeğine sağlık Sevgili Can