Yazar: Sinem ÖZCAN 

Çok dramatik bir sahneyle açıldı bu hafta Muhteşem İkili. Henüz toprağa verilmeyen Sadri Hoca, Barca’nın karısının cenazesinde kanlı canlı girdi onun hayallerine ve biz öğrendik ki aslında Sadri Hoca, MKC’ye bir tür vasiyet bırakmış. “Barca’nın intikamını sen al, ona bırakma!” diyerek belki de ileride başına gelecekleri öngörüp “evlat”larını birbirine o gün kilitlemiş. Acıyla yanan Barca’ya bakıp “Yazık benim Barca’ma!” dediği anda ben Sadri Hoca olup onun yürek yangınını taaa içimde hissettim.

Sahnenin devamı ondan da ağır geldi: “Bana her şeyi öğrettin ama buna nasıl dayanacağımı öğretmedin, Hocam!” diyen Barca’nın çaresizliğine aynı çaresizlikle cevap verdi Sadri Hoca ve o an elindeki tek şeyi verdi: öğüdünü. “Beddua etme, beddua ol!” diyerek Barca’nın yol haritasını da çizdi, belki bilerek belki bilmeden.

Sadri Hoca bize iki bilinmezi bırakıp gitti. İlki Feridun Müdür’le aralarındaki dava… Onun vurulduğu yere gelen Feridun Müdür’ün ilk yaptığı şey sehpanın üstündeki yıllığı alıp açmak oldu. Neye, kime baktı bilmiyoruz ama “Yorgan gitti, kavga bitti!” dediğine göre arada paylaşılamayan bir şey ya da biri var besbelli. Onların arasındaki sorun her neyse, çok kişisel. Ben görevleriyle ilgili olduğunu düşünmüyorum, açıkçası. Hem de o kadar kişisel ki babası yüzünden Barca’nın nişanına düğününe katılamamış bir Sadri Hoca var, karşımızda. İkinci gizem de Sadri Hoca’nın yüzüğünü Barca’ya vermiş olması ve Barca’nın bunu hiç takmayıp “en değerlilerini” sakladığı yerde gizlemesi. Yüzük, belli ki iki ezeli düşmanın arasında olup bitenlerle ilgili. Feridun Müdür, yüzüğü bulduğunda yüz ifadesi onun ne olduğunu bildiği ve dahası niye oğlunda olduğunu da anladığını belli ediyordu. Üstelik yüzüğü aldığı hâlde oğluna vermedi. Sadri Hoca sırlarıyla gitti ama Feridun Müdür çok şükür hayatta. Bir şekilde onların arasında olup bitenin hikâyenin bugününe bağlanacağını düşünüyorum ben.

Birbirlerinin tam zıttı olsalar da birbirlerini hiç sevmeseler de ortada bir gerçek var: Onlar Sadri Hoca’nın çocukları… Birinin başı beladaysa diğeri yürüyüp gitmez, gitmeyi düşünmez, hatta bu, ona teklif dahi edilemez. MKC de Barca’nın bombayla imtihanını öğrenince soluğu onun yanında alacaktı, elbette. Gerçi Barca için ölüm bir ceza değil, ölmekle bir sorunu da yok. Biraz daha yaşamak istemesinin tek nedeni içindeki intikam ateşi. O yüzden MKC’nin onu kurtarmaya gelmesine şaşırmadıysa da tepki gösterdi. Biliyor ki MKC onun gibi değil, onun sorumlu olduğu insanlar var, çocuğu var ve yaşaması gerek. Gerçi biz her ikisine de hiçbir şey olmayacağını gayet iyi biliyorduk. O nedenle çok keyifle ve tadını çıkararak izledim, kendi adıma o sahneleri. İbrahim Çelikkol’un Barca’yı kelimenin tam anlamıyla dans ettirmesini keyifle seyrettim. MKC geldikten sonra yaşadıklarından aldıkları zevke, gülerek şahitlik ettim. Onlar yan gelip yatarken Demiray’ın sehpa tepelerine zıplamasına kahkaha attım. Ellerini kollarını sallayarak oradan çıktıklarında “İyiydik böyle, az daha güleydik!” modunda bakıyordum ekrana.

MKC, Barca’nın aksine plan program adamı ve Allah için, kafası çok iyi çalışıyor. Barca, deliliğiyle işi karıştırmasa çok daha kolay sonuç alabileceği hesaplı adımlar atıyor. Barca’nın deliliğinden yıldığı için de ilk fırsatta onu tepesinden silkeliyor. Kurtuldukları anda da yolları ayırıp herkesin kendini aklama yolunda ilerlemesi, birlikte olmaları çok zor olan bu iki deli adam için tek çıkıştı, elbette. Barca tek tabanca yoluna devam ederken bağlantılarını kullanıp daha kestirme sonuç alan da yine MKC oldu.

Delil bulmak için gittiği depoda biz, bir kez daha Ahsen’le karşı karşıya geldik. Bu defa MKC’nin ağzından “O kız hepimizi yaktı.” cümlesi çıktı. “Yakmak” sözünün hangi anlamını kullandığı şu an için meçhul, üstelik hepimiz derken kimlerden söz ediyor o da belli değil ama belli olan, Ahsen’in o dönem Polis Akademisi’nde herkesin bildiği ve bir biçimde ondan etkilendiği bir kadın oluşu. Depodaki polisten öğrendiğimize göre Ahsen yaşıyor ve hakkında tek bilinen de bu. Adını duyduğum ilk andan beri onun hikâyenin kilit isimlerinden olacağını düşünüyorum. Şu an kimseyle irtibatı görünmediğine göre, kimse hakkında bir şey bilmediğine göre ilk akla gelen onun istihbarat için çalıştığı. Yine de çok kişisel fikrim öyle bile olsa bizim Ahsen’le Demiray vasıtasıyla karşılaşacağımız. Bir şekilde bu uyuşturucu meselesiyle bağlantılı çıkacağını düşünüyorum ben onun. Ahsen’in gerçek yüzü ortaya çıktığında MKC’nin “Hepimizi yaktı.” cümlesi anlam kazanacak bana göre.

Ben baştan beri MKC’ye temkinli yaklaştım. Onun daha örtülü kalmasından da kaynaklandı bu, bana uzak bir karakter olmasından da ama ilk defa bu bölümde Yağmur’la hesaplaştığı sahnede yüreğim sonuna kadar ondan yanaydı.

Yağmur’u gayet iyi anlıyorum. Kendi ayaklarının üstünde duran, güçlü bir kadın, o ve MKC’nin baskıları onu fazlasıyla bunaltmış, katlanamaz hâle gelince de ondan boşanmış. Ancak arada bir çocuk varsa mahkemenin “Tamam, herkes yoluna bundan böyle!” demesi yeterli olmuyor. Boşansanız da o insan yaşamınızda var olmayı sürdürüyor. Yağmur ve MKC arasında aslında bundan fazlası var. Yağmur da bütün bıkmışlığına karşın seviyor, MKC’yi. Buraya kadar her şey tamam! Anlaşılabilir, kabullenilebilir ama gel gör ki sen bırak boşandığın adamı kim olursa olsun bir başkasının hayatı için “sana öyle doğru geliyor” diye karar alamazsın. Bir başkasını, kendi doğrularına göre yaşamaya mecbur etmek zorbalığın dik âlâsıdır. Şimdi bana “Ama kanun, düzen, kurallar, legal hayat…” filan diyecekler olabilir. Haklılar da… MKC, kanunsuz olanı seçti, yasadışı davranmayı tercih etti ama adı üstünde bu bir seçim. Ne olursa olsun onun kararı… O zaman bu adama değer veriyorsan o seçime saygı duyacaksın. Tamam, Yağmur kanun insanı. Yasadışı davranmak ona göre değil, bunu da anlayabilirim. Karşındaki adamı kurallara uymaya ikna edersin, hatta baskı da yaparsın elinden geliyorsa ama ihbar etmek nedir? Üstelik de o insanın masum olduğunu biliyorken ihbar etmek nedir? Bunu anlamam mümkün değil işte! Son anda silkelenip kendine gelmeseydi hiç bağışlamazdım ama yine de “herkes kendi yoluna” dediğin adamı kendi yoluna sokmak için çekiştiriyorsan Yağmur Hanım, bir dur ve kendinle yüzleş derim, ben! MKC’nin verdiği son tepkiyi de yerden göğe haklı bulurum. Her ne kadar o da “Bundan böyle sen yoluna, ben yoluma” demişse de o, gerçekten sevdiği Yağmur’a bunu yapamaz. Yine ilk fırsatta onların yanına koşar ama kırgınlığını çok iyi anlarım ve yüreğim de tamamen ondan yana olur.

Yağmur ve MKC sahnesi bence, bu bölümün en başarılı sahnelerinden biriydi ve o sahnede çok beğendim Kerem Bursin’i. MKC’nin kırgınlığını anlamamda da duygularımın ondan yana olmasında da çok büyük payı var. Hele Yağmur’a “Beni ihbar ettiğin için seni ölene kadar affetmezdim ama bana bunu dedin ya o zaman ben de kendi yoluma…” dediğinde kırgınlığını gerçekten içimde hissettim ben. Emeğine sağlık, Kerem Bursin.

MKC, Yağmur’un ihbarından kurtuldu kurtulmasına ama Bruno’yu hesaba katmamıştı. O hesaplamamıştı ama yılların kurdu Feridun Baba, öngörmüştü elbette. Sadece kendi oğluna değil, belki de ezeli düşmanının bir tür emaneti saydığından ona da sahip çıktı. Yağmur’un bencil sevgisine karşılık Feridun Baba’nın içtenliğine ayrı vuruldum. Oğluna hiç kıyamayışı ama her fırsatını bulduğunda “Ben sana organizeye girme dedim.” diye söylenişi; “eşek kafalı” lafı ağzından çıkar çıkmaz pişman olup oğlunun başını öpüşü, ondan evvel onu düşünüp hep bir adım gerisinde duruşu hem saygımı hem de sevgimi söke söke alıyor benden. Barca’nın babasıyla ilişkisine vurgunum ben. O deli oğul, o babanın kontrolünde olmasa hem kendini hem de dünyayı çoktan yakıp yıkardı.

MKC, Demiray’ın tuzağına düşen Barca’yı kurtarmaya nasıl tereddütsüz gittiyse polise yakalanan MKC’yi kurtarmaya da aynı yürekle Barca da gidecekti elbet. İşin içine Bruno’nun olağanüstü burnu da girince şu ana kadar “meçhul” olan düşmanlarına umduklarından daha çabuk yaklaştılar. Polis arabalarının izini sürüp Demiray’a ulaşmaları artık an meselesi ki dananın kuyruğu asıl ondan sonra kopacak. Demiray’ın kim olduğunu anladıklarında pek çok gizemin de perdesi aralanacak. Ancak görünen o ki Demiray da Kaan’ı kullanarak yeni bir atak geliştirecek. Yine de bilinmeyen düşman, bilinenden çok daha tehlikelidir, diyorum ben.

Bağlantıları iyi oluşturulmuş, kurgusu sağlam ve oyunculukları gerçekten çok iyi bir bölüm izledim ben, bu hafta Muhteşem İkili’de… Bağlantılar tesadüflerle kuruluyor ama tesadüfler bana zorlama gelmiyor ve bütünün içine iyi monte ediliyor. Barca ve MKC sahnelerindeki komediye de bayılıyorum. Hasan baştan beri favori tiplemelerimden biri, bu hafta ona bir de çok hoş bir ilave yapılmıştı: Bruno. Çok keyifle izledim Bruno’yu da Bruno &MKC ikilisini de. Umarım onu ilerleyen bölümlerde görmek de mümkün olur.

Yazan, yöneten, canlandıran ve set gerisinde yükün ağırını omuzlayan herkesin emeklerine sağlık.